Sztaksle
- wraz z grotem
tworzą podstawowy układ żagli dający siłę ciągu dzięki powstałej w ten sposób
dyszy. Mogą być róznej wielkości (od dużych genui po małe foki sztormowe tzw.
chusteczki) oraz kształty (od wąskich i wysokich; wysoko podciete kliwry czy dotykajace
pokładu genuy). Krój ich jest zwykle horyzontalny, choć na jachtach regatowych często
możemy spotkać biradialny czy triradialny. Wykonywane są w zależności od
przeznaczenia z materiałów cienkich i lekkich po grube i niezwykle wytrzymałe.
genua -
to obok foka najczęsciej stosowany żagiel przedni na
jachtach. Duża (GI) ma zwykle 150-160% powierzchni pomiarowej trójkąta przedniego
(mierzonego między sztagiem, masztem a pokładem), (gramatura 65-130 g/m3) i stosowana
jest przy sile wiatru 3-12w. Średnia (GII) o powierzchni 140-150%, gramaturze 120-190,
noszona jest przy wietrze 12-18w. Mała (GIII) o powierzchni 120-140%, gramaturze 160-250,
przy wietrze 18-25w.
yankee
(staysail) - rodzaj genuy o znikomym
współczynniku krycia, stosowanej przy silnych wiatrach.
dryfter
- to bardzo lekka i duża genua (pow. 150-160%, gramatura
20-60), używana na kursach ostrych (do 70 stopni do wiatru) i przy sile wiatru do 5w.
reacher
- żagiel o pełnym kształcie i wypukłym
dolnym liku, używany zasadniczo na kursach ostrych (40-90 stopni do wiatru, czasami nawet
do 120) i przy sile do 20w, gramatura 60-160;
tall-boy
- smukły żagiel przyspinakerowy stawiany na linie biegnącej
od masztu do burty nawietrznej. Kieruje strugi powietrza za grotżaglem ku górze.
Stosowany wraz ze spinakerem przy sile wiatru 5-25w i kursach 120-180 stopni do wiatru.
Jako zwykły sztaksel przy kursach ostrych (20-50 stopni) i sile wiatru 15-20w.
fok przyspinakerowy - zwykle
niższy od tall-boya, stawiany (na baby-sztagu) przy silnym wietrze na kursach pełnych
celem wytłumienia kołysania poprzecznego.
|